Zion Canyon, Utah, USA

Park Narodowy Zion (ang. Zion National Park) - park narodowy położony w USA w południowo-zachodniej części stanu Utah (w hrabstwach Washington, Iron i Kane). Na terenie parku występują liczne urwiska skalne, wodospady i rzeki. Największą atrakcją parku jest Zion Canyon. Nazwa kanionu pochodzi od mormońskich osadników, którzy nazwali go Zion, czyli Syjon.

Park jest wyniesiony od 1117 metrów n.p.m. (południowy wjazd) do 2660 m (Horse Ranch Mountain, w pobliżu północnego wjazdu)[3], leżąc na południowo zachodnim skraju Wyżyny Kolorado. Skały, z których zbudowane są wąwozy Zion to przede wszystkim czerwonawy piaskowiec z gatunku (formacji) Navajo, czyli piaski nanoszone tu warstwa za warstwą w okresie jurajskim. Warstwicową budowę widać w zasadzie wszędzie, a szczególnie na ścianie Checkerboard Mesa przy wjeździe do parku od wschodu. Głęboki na 800 metrów wąwóz Zion został wyrzeźbiony w skale przez wody rzeki Dziewiczej w ciągu minionych 13 milionów lat.

Waterfall Island, Alto Parana, Paraguay

acunday National Park is a national park, located in the district of Ñacunday, Alto Paraná, in Paraguay, situated between the latitude 26°03’ and longitude 54°42’. It covers an area of 20 square kilometres. In the park is located large waterfall - the 35 - 40 m tall and 110 m wide Salto Ñacunday.

This park is distinctive because its unique beautiful landscape provided by the Salto Ñacunday, which is the most important waterfall in the country, after the now disappeared Salto del Guairá. The waterfall is approximately 40 - 35 meters high and 110 meters wide, and is located 9000 meters before the outlet to the Paraná River. Right under the waterfall there is an island that was formed with time, by the logs of wood that fell down the precipice. In spite of not having a tourist program, the number of visitants, Paraguayan and foreign, is increasing, especially in the summer.

Tanzania

Tanzania, Zjednoczona Republika Tanzanii (suahili Jamhuri ya Muungano wa Tanzania) – państwo we wschodniej Afryce powstałe z połączenia dawnych kolonii brytyjskich: (do I wojny światowej niemieckiej) Tanganiki oraz brytyjskiego Zanzibaru, co symbolizowała nazwa utworzona z pierwszych sylab nazw obu krajów – TAN+ZAN. W skład Tanzanii jako republiki federacyjnej weszła również wyspa Pemba położona blisko Zanzibaru.

Większą część powierzchni Tanzanii zajmuje rozległy płaskowyż Unyamwezi (wys. 900–1500 m n.p.m.), rozcięty rowami tektonicznymi, należącymi do systemu Wielkich Rowów Afrykańskich. Środkową część kraju przecina z południa na północ Wielki Rów Wschodni, wzdłuż zachodniej granicy biegnie Wielki Rów Zachodni. W obrębie rowów wznoszą się wysokie masywy górskie, przeważnie wulkany: Kilimandżaro (5895 m n.p.m., najwyższy w Afryce) i Meru (4565 m n.p.m.). W północno-zachodniej części kraju, na pograniczu tanzańsko-ugandyjsko-kenijskim, znajduje się Jezioro Wiktorii. Ma powierzchnię 68,8 tys. km², co sprawia, że jest to największe jezioro Afryki, największe tropikalne jezioro świata, drugie jezioro słodkowodne świata, trzecie pod względem powierzchni i ósme pod względem objętości na świecie. Wzdłuż zachodniej granicy z Demokratyczną Republiką Konga rozciąga się Jezioro Tanganika. Oba jeziora zaliczane są do Wielkich Jezior Afrykańskich. Największa rzeka Tanzanii to Rufidżi. Na północy zlokalizowany jest Park Narodowy Serengeti wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Ortahisar, Turcja

Ortahisar (Uçhisar, Nevşehir) to niewielka miejscowość w środkowej Turcji, położona w Kapadocji (historyczna kraina w Tureckiej Anatolii) na trasie łączącej Ürgüp z Nevsehir. Jej charakterystycznym elementem i zarazem najcenniejszym zabytkiem jest wysoka około 90 metrowa i podziurawiona jak ser skała kominowa. Określana ona bywa także często jako Zamek Ortahisar.

Od niepamiętnych wieków skała ta wykorzystywana była, zarówno w celach obronnych jak i typowo mieszkalnych. Wewnątrz góry powstały także klasztory, kościoły a nawet całe podziemne miasta. Na obrzeżach zamku rozlokowane są liczne budynki mieszkalne oraz użytkowe, jakie napotkać możemy podróżując po Kapadocji.

Greece - Oia

Wioska Oia (Ia) na Santorini balansuje na krawędzi dawnego krateru wulkanu i uważana jest za jedno z piękniejszych miejsc w całej Grecji.

Najlepszym (i zatłoczonym o zachodzie słońca) punktem widokowym jest wyniesienie Kasteli. Od roku 1480 zajmowała je niewielka twierdza, która zsunęła się do morza podczas trzęsienia ziemi. Poprzedni okres prosperity przeżywała Oia w XIX w. Mała osada miała wielką flotę i dwa porty: Ammoudi i Armeni (dziś te nazwy kojarzą się raczej z santoryńskimi plażami). W 1813 roku wyspiarze byli właścicielami 32 statków, którymi transportowano pszenicę, bawełnę, porcelanę, drewno i słynną „ziemię santoryńską” (pumeks) do budowy nowych portów odradzającego się właśnie państwa greckiego.

Zumaia - Hiszpania

Zumaia (hiszp. Zumaya) – miasto położone w północnej Hiszpanii.

 Miasto posiada dwie plaże (Itzurun i Santiago), które są obiektem szczególnego zainteresowania geologów, ponieważ właśnie tam położona jest najdłuższa na planecie ciągła warstwa skalna. Lokalnie nazywana "flysch", powstanie warstwy skalnej datowane jest na okres pomiędzy środkową kredą a czasami obecnymi: okres ok. 100 milionów lat. Granica K-T jest widoczna w warstwie skalnej na plaży Itzurun, gdzie można znaleźć skamieniałości, przede wszystkim amonity.

Waterfall of Gods Goðafoss, Iceland

Las w Południowej Californii

Capilano Suspension Bridge, Vancouver, British Columbia